COÑECENDO O TERRA CHÁ!
D. José Antonio Villaverde Bello, “Alma” é o delegado de cetrería do Societario de cazadores Terra Chá e soporta informáticamente a web e necesidades diarias da xunta directiva. Recén aterrado nas labores de xestión no tecor, coñece a cetrería polo miúdo eadoita cazar nos nososterreos,hoxecóntanos un pouco a súatraxectoria no mundo da caza e no Tecor Terra Chá.
• A primeira pregunta é obrigada, ¿de onde chega o teu apodo “Alma”?
Alma é un alcume cariñoso. Ao principio era "Alma Perdida", "Alma Cándida" etc. Ao final só deixáronme "Alma" a secas, e debe ser porque sempre fun un pouco traste. Sempre me gustou a natureza, o monte, observar a contorna e ter moitos animais, tanto salvaxes como comúns. Ademais, tiven a sorte de que ao meu pai tamén lle gustan os animais e sempre me permitiu ter todo tipo de bichos.
• Cóntanos de onde che ven a túa paixón pola caza e como foi evolucionando cos anos.
Curiosamente, na miña familia case non teño cazadores, son máis pescadores de río. Persoalmente non me gusta cazar con escopeta e prefiro a caza con aves de rapina. Paréceme unha arte moi interesante, así como complicado, e sempre che ofrece novos retos, sempre estás a aprender.
A caza con aves de rapina evoluciona contigo, depende dos retos que che propoñas coas túas aves. Neste Tecor empecei coa perdiz e, ao longo dos anos, fun introducindo na caza doutras especies máis difíciles, os patos nas acequias, ríos e charcas, con boas capturas durante o ano, a lebre que me parece moi entretida de cazar e ver a cadela buscándoa, a bolseira, que aínda estou con ese pequeno proxecto particular, e outras especies que xa non me atraen tanto, como os córvidos.
• Es un apaixoado da cetrería utilizando can para a búsqueda das pezas, ¿pode máis a paixón polos cans ou polas aves de rapiña?
Bueno, os dous apaixónanme moito. Eu, persoalmente, a día de hoxe non entendo a caza se non levo o meu paxaro coa miña cadela á beira. E tanto saio a voar un paxaro simplemente por pracer, como levo só a cadela ao coto sen paxaros, son paixóns diferentes. As aves danche o pracer de velas voar e, sobre todo, velas soltas polo campo seguíndoche a todas partes, coma se dun can tratásese. A cadela, en cambio, dá o pracer de vela buscar pezas no coto, a súa parada e vela como levanta a caza. Pero a día de hoxe decántome máis pola cadela.
• Dende o punto de vista de cazador cetreiro, ¿é moi compricado cazar a perdiz, co teu método, este ano? ¿Máis ca anos anteriores?
Bueno, hai anos que as perdices son máis brandas e son máis fáciles de capturar. Este ano, desde o meu punto de vista, as perdices son máis fortes e dan máis traballo capturalas. Anos anteriores cheguei a capturar bastantes perdices e, a verdade, case todas o fixen ao primeiro lance e algunhas no segundo. Este ano, das poucas que levo unhas nove soamente, custoume moito no primeiro lance só capturei unha ou dúas, o resto, ao segundo e mesmo ao terceiro lance. Ademais, afástanse moito máis que anos anteriores.
Este ano pódese dicir que as perdices son máis bravas, máis difíciles de achegarse a elas e encérranse rápido.
• ¿Adícaslle toda a tempada ás perdices ou cazas tamén outras especies?
Bueno, a verdade, o ano pasado e o anterior dediqueime case toda a tempada á lebre e a un proxecto particular meu de capturar bolseira con Aguias de Harris en cópula. A perdiz caceina moi pouco. Outros anos cazo un pouco de todo: perdiz, patos, córvidos, paspallás etc.
• Es un apaixoado da cetrería, está claro, ¿pertences a algunha sociedade de cetrería?
Si, pertenzo a dúas asociacións: unha en Galicia, AGCCA Cetrería - Asociación Deportiva de Cetreros de Galicia (Entidade Deportiva de Cetrería), da cal son vocal e colaboro coa súa web e outra nacional, AECCA, ASOCIACIÓN ESPAÑOLA DE CETRERÍA E CONSERVACIÓN DE AVES RAPACES, na que tamén colaboro con pártea web.
• Indo xa ao plano máis corporativo na nosa sociedade de caza, ¿qué te levou a iniciar a túa andadura con Jaime González de presidente?
Bueno, a Jaime non o coñecía persoalmente cando entrei a cazar neste Tecor. Coñecino polo tema de facer unha web máis atractiva e funcional para o Tecor, e foi moi fácil facer este traballo con el. Jaime é unha persoa moi sensata e, sobre todo, escoita aos socios e implícase moito, cando lle propós cousas para o Tecor, sempre as valora.
• ¿Cales foron as túas tarefas con Jaime? Foi pouco tempo, pero ¿Qué recordos che quedan desa época?
Jajajaja, as miñas tarefas con Jaime foron case todas de temas da internet: a páxina web, noticias, axudar a xerar contidos para os socios, darlles toda a información e tela o máis actual posible. Ah! E leoume para ser delegado deste Tecor na parte de cetrería... Bueno, eu tamén me deixo lear fácil. A verdade, foi moi fácil traballar con el en todos os aspectos.
• Unha vez que Jaime decidiu non seguir como presidente, sumáchete ao equipo de Adrián Rodríguez na xestión do societario, ¿qué te levou a decidirte a acompáñalo os vindeiros catro anos?
Bueno, para min a cetrería é unha paixón e a vivo todos os días. Neste Tecor trátannos moi ben aos cetreros, e como mínimo debemos achegar algo da nosa parte. Non só é chegar ao coto e soltar os paxaros ao campo e cazar unha perdiz, detrás hai un gran traballo por parte de toda a directiva deste Tecor. Debemos axudar e achegar algo para que o noso método de caza non se deixe de exercer aquí.
• Ti es informático de profesión en Galirede S.L., deseñache a nosa web e levas a súa xestión diaria, todo de forma totalmente altruista e a coste cero para a nosa sociedade, colaboración moi difícil de atopar hoxe en día e que o societario agradece especialmente, ¿qué te levou a tal implicación con nós?
Este Tecor tiña unha web moi antiga e con pouca información, e cada vez que alguén me preguntaba para facerse socio ou onde podía cazar, nin eu sabía contestarlles! Jajaja. Polo cal, propúxenlle a Jaime refacer toda a web cunha boa estrutura, fácil de entender e con toda a información ao dispor dos socios. Ademais, penso que todos os socios e socias dunha asociación deberían achegar ese granito de area que axuda a mellorar toda sociedade.
• ¿Cal é o teu obxetivo para os 4 anos que se aveciñan como delegado de cetrería?
Tentar mellorar aínda máis, se é posible, a parte de cetrería deste Tecor. Aínda que xa é difícil, debido a que o teñen moi ben, o compañeiro Trastoy deixoumo moi ben atado todo e fácil de xestionar.
• O tecor Terra Chá ten unha zona de centos de hectáreas a disposición exclusiva dos cetreiros, ¿hai algún tecor en Galicia que faga algo parecido? ¿e no resto de España que ti sepas?
En Galicia non teño constancia de ningún outro coto ou Tecor que permitan a cetrería como en Terra Chá. Que podamos cazar en todo o Tecor e, ademais, poder dispoñer dunha zona exclusiva e permanente só para os cetreros, é un privilexio.
En España tampouco teño constancia de cotos con zonas reservadas para os cetreros, si cotos con permisos para a cetrería, pero non me gusta cazar neles xa que te xuntas con xente con escopeta que non conta cun cetrero no coto e pódese producir algún accidente. Os directivos non pensan nos cetreros como cazadores e, en moitos casos, case che deixan cazar de favor, aínda pagando.
• Tendo en conta a túa resposta, e que o número de cetreiros que cazan no Terra Chá é máis ben escaso, ¿a qué crees que se debe?
Eu creo que moito é a distancia. Outras veces, o non ter un can para acompañar ás aves e que che levante a caza correctamente, pois neste coto cazar ao salto é moi difícil. En Galicia, a caza con aves de cetrería xa de seu é moi complicada e difícil. Moitos cetreros teñen as aves só para voalas, pero non para caza real. Cazar con ave e can é difícil xa que debes, primeiro, ensinar o ave, e segundo, o can. Logo, xuntar ambos. Non é como a caza con escopeta, que require dun bo can e a túa puntería. Na cetrería dependemos de varios factores: un bo can e adaptalo ben ás túas aves, unha ave ben preparada, dependemos do clima e o terreo, a especie para cazar e o tipo de ave que leves.
Todo isto fai que cazar nun coto en Galicia fágase moi complicado, non así noutros cotos do centro ou sur de España, que tes coello e lebre por exemplo, con terreos limpos e grandes extensións que fan que a cetrería sexa máis fácil.
• Na última asamblea do societario de cazadores Terra Chá, aprobouse a posibilidade de pagar una tarxeta diaria para usar a zona de caza permanente aos cetreiros non socios, ¿está a ter aceptación ou hai que agardar para ver como responde a xente?
Si, a xente pregunta moito por esa tarxeta, parécelles barato o prezo, pero ao final non se anima a probar e, como comentei anteriormente, Galicia é difícil para a cetrería.
• Cabe recordar que os cetreiros tamén podéis cazar nas zonas comúns do tecor coma calquera outro socio, ¿é habitual que o fagades?
Eu sempre cazo en todo o coto na tempada de caza, xa que me gusta moito probar novas zonas, ver novas contornas e sempre animo aos cetreros a probar zonas novas, non só a zona permanente. Moitos cetreros nin sequera sabían que se podía cazar en todo o Tecor. Agora tento promover que saian a todo o Tecor e gocen de todas as zonas de caza, así como as zonas de adestramento, e que deixen a zona permanente para cando acabe a caza, adestrar os seus paxaros etc. Sempre lles digo que neste Tecor os cazadores saben que hai cetreros cazando, e respéctannos moito. Eu persoalmente nunca tiven ningún problema cos cazadores de escopeta e bato con moitos cazadores de escopeta ao longo do ano. Ao contrario, sempre me acaban preguntando onde levantei as perdices, as bolseiras, lebres etc. Sempre nos piden algunha foto cos paxaros... bo, en definitiva, téñennos presentes.
• Ti es de facilidade de palabra, queda máis que claro ¿Cómo convencerías aos cetreiros para animalos a cazar no noso tecor?
Pois que teñen que probar este Tecor, deben vir velo, andalo, gozalo e, sobre todo, cazalo. A tranquilidade que che dá poder soltar a túa ave para cazar, ou simplemente para voala con toda tranquilidade, saber que estás totalmente legal nos terreos deste Tecor, saber que detrás tes unha directiva que che apoia nesta modalidade e deféndeche, non ten prezo. Eu sempre que me preguntan póñolles o meu exemplo: chego ao coto, abro portas e solto paxaros e cadela sen mirar, bótome a andar e empezo a gozar dunha xornada de caza, sen preocupacións de ningún tipo, só gozar dos meus animais e da natureza. Ou como di Trastoy (bo compañeiro e mellor cetrero): "Chega Alma e solta a maquinaria pesada".
• Agora tes a oportunidade de transmitir o que queiras, ¿algo que engadir a esta entrevista que che quedara na punta da lingua?
Bueno, gustaríame poder facer máis actividades de cetrería no Tecor: algún campionato de caza real, nada de escapes nunha lanzadeira, algunhas xornadas con toda as familias, saídas ao campo, mostrarlle á xente como cazamos, como adestramos, que nos acompañen un día de caza real. Convidar o resto de cazadores a ver un día de cetrería.
Bueno, en resumo, fomentar e dar a coñecer ben a cetrería como arte de caza, non como exhibición. Nada de ver un paxaro nunha percha ou voando nun anaquiño de asfalto, senón ver as nosas aves no seu estado máis natural.
________________________________________
🍴 POLO MIÚDO:
• Un prato para xantar… Un bo cocido galego, da terra, non do supermercado.
• Acompañado por cal bebida… Un viño, Ribeira do Douro ou Mencía.
• Un recuncho para pasar una tardiña… Jajajajaja, o sofá e a miña cheminea acesa.
• Se non foses informático serías… Algo relacionado cos animais, seguramente veterinario.
• Non podes vivir sen… Ver o mar e o monte galego.
• Un hobby… Jajajajaja, ensinar e preparar aves de cetrería.
• O que menos soportas é… A ignorancia de moita xente ante a caza.
• Punto favorito para cazar no tecor… Pois me pos nun aperto, gustarme gústanme todas as zonas, xa que en cada zona podo cazar diferentes especies, pero decántome pola zona dos eólicos de Pastoriza.
• E fóra do tecor… Pois me gusta moito Cáceres para gozar dunhas vacacións, e Ciudad Real para cazar.
• Unha especie para cazar… Pois a bolseira, xa que levo pouco tempo cazándoa, pero enganchoume, aínda sen cazar nin unha soa! jajajaja. Pero paréceme unha caza moi apaixonante, e sobre todo porque require de moito esforzo preparando aves e cadela. Algún día collerei unha...
• Unha raza de can ou ave… A miña cadela "Trina", Spaniel Bretón, é unha raza que se adapta moi ben a estes terreos polo seu tamaño e é equilibrado coas aves. Nas aves, Águila de Harris, unha das miñas paixóns.
